Η Έντιθ Λουίζα Κάβελ (Edith Louisa Cavell, 4 Δεκεμβρίου 1865 – 12 Οκτωβρίου 1915) ήταν Βρετανή νοσοκόμα και πατριώτισσα.
Τιμάται για τη διάσωση ζωών στρατιωτών από όλες τις πλευρές χωρίς διακρίσεις και για τη συμβολή της στην απελευθέρωση περίπου 200 συμμάχων στρατιωτών από το γερμανοκρατούμενο Βέλγιο κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ενέργεια για την οποία συνελήφθη. Παραπέμφθηκε σε στρατοδικείο, όπου βρέθηκε ένοχη εσχάτης προδοσίας και καταδικάστηκε σε θάνατο. Παρά τη διεθνή πίεση που ασκήθηκε προκειμένου να της δοθεί χάρη, εκτελέστηκε δια τυφεκισμού από γερμανικό απόσπασμα. Η εκτέλεσή της προκάλεσε διεθνή καταδίκη και έλαβε εκτεταμένη κάλυψη από τον τύπο.
Είναι κυρίως γνωστή για τη ρήση της «ο πατριωτισμός δεν είναι αρκετός». Οι ισχυρές αγγλικανικές πεποιθήσεις της, την ώθησαν να προσφέρει βοήθεια σε οποιονδήποτε τη χρειαζόταν, είτε επρόκειτο για αντιπάλους είτε για συμμάχους. Της αποδίδεται επίσης η φράση, «Δεν μπορώ να σταματήσω όσο υπάρχουν ζωές που μπορούν να σωθούν» Η μνήμη της τιμάται από την Αγγλικανική Εκκλησία στις 12 Οκτωβρίου, αν και δεν πρόκειται για εορτασμό της σαν αγία, με την παραδοσιακή έννοια του όρου.
Η Κάβελ, που ήταν σχεδόν 50 ετών κατά την εκτέλεσή της, ήταν ήδη πρωτοπόρος της σύγχρονης νοσηλευτικής στο Βέλγιο.