8 Μαρτίου 2022 – Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας
ΜΑΡΙΑ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΥ*
Είναι μια μέρα χωρίς σημασία και ουσία για εμένα, γι’ αυτό και δεν πιστεύω σε τέτοιες ετήσιες γιορτές μπορώ να τις δω μόνο σαν μια υπενθύμιση ότι οι γυναίκες θα πρέπει να γιορτάζουν κάθε μέρα.
Τις θεωρώ ηρωίδες γιατί εκτός από την εργασία τους έχουν αναλάβει πολλούς και σοβαρούς ρόλους, όπως της μάνας -ανατροφή παιδιών- της συζύγου, της ερωμένης, της νοικοκυράς, όπου την επιβαρύνουν σημαντικά, προσθέτοντας τις περισσότερες και μεγαλύτερες ευθύνες κι αυτή η πολλαπλότητα και πολυπλοκότητα των ρόλων την καθιστά πιο ευάλωτη στις διάφορες κοινωνικές πιέσεις που δέχεται καθημερινά, ξεχνώντας μερικές φορές τον κύριο ρόλο της να αισθάνεται σε πλήρη αρμονία με τη φύση της.
Γεννιόμαστε θηλυκά ως γνωστόν -αλλά γυναίκες γινόμαστε μέσα από τις σχέσεις μας με τους άντρες. Κι όπως υποστηρίζει η ψυχολογία όλες οι σχέσεις μας έχουν αφετηρία τις εμπειρίες τής παιδικής μας ηλικίας και είναι εμφανής η σημασία που έχει για μια γυναίκα η πρώτη σχέση που διαμορφώνει με τον πατέρα της, η οποία αποτελεί πρότυπο πάνω στο οποίο αναπτύσσονται οι σχέσεις με το αντίθετο φύλο.
Για την ισότητα των δυο φύλων πιστεύω ότι παρά την πρόοδο και την εξέλιξη της εποχής μας εξακολουθούν να υπάρχουν τομείς στους οποίους παρουσιάζεται έλλειψη σεβασμού και ισότητας που αφορούν τα δυο φύλα περισσότερο στον επαγγελματικό τομέα με την οικονομική καταπίεση από τη στιγμή που τα στερεότυπα πατριαρχία και τα λεγόμενα αντρικά επαγγέλματα υφίστανται ακόμα. Είχα διαβάσει ότι η Ελλάδα σύμφωνα με το Ευρωπαικό Ινστιτούτο των δυο φύλων κατέχει την προτελευταία θέση, αφού κινείται σε πολύ αργούς -ανύπαρκτους- ρυθμούς το θέμα της ισότητας.
Όσον αφορά τη βία των γυναικών που είναι ευρύτερη και περιλαμβάνει πολλές μορφές, συναισθηματική βία, ψυχολογική και σεξουαλική βία, που το τελευταίο διάστημα βρίσκεται σε έξαρση και συζητείται διαρκώς στα ΜΜΕ κι όχι μόνο και υπάρχει μια διάχυτη εγκληματική συμπεριφορά η οποία αυξήθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όπως και η ενδοοικογενειακή βία στα πλαίσια μιας ανισότητας. Η σεξουαλική παρενόχληση ιδιαίτερα στο χώρο εργασίας διαιωνίζεται κάτι χρόνια τώρα, στερώντας στη γυναίκα το δικαίωμα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Σχεδόν μια στις τρεις γυναίκες παγκοσμίως υπόκειται σε σεξουαλική ή σωματική βία κατά τη διάρκεια της ζωής της. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να φοβόμαστε ή να ντρεπόμαστε να μιλάμε .
Μηδενική ανοχή απέναντι σε όλες τις μορφές βίας κατά των γυναικών!
__________________
*Μαρία Κουτσούκου
Η Μαρία Κουτσοΰκου είναι ηθοποιός και ζει στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει θέατρο κι έχει δουλέψει σε πολλούς θιάσους, εταιρικούς και μη. Επί δεκαπέντε χρόνια ανήκε στο δυναμικό του Εθνικού Θεάτρου συμμετέχοντας σε πολύ σημαντικές παραστάσεις. Επίσης έχει εργαστεί στο κρατικό ραδιόφωνο σε πάρα πολλές εκπομπές: θεατρικές, παιδικές σειρές, μουσικές δικές της παραγωγές -λάιβ-, εκπομπές ποίησης-λογοτεχνίας κ.τ.λ. Έχει κάνει αρκετές τηλεοπτικές μεταγλωττίσεις κινουμένων σχεδίων και αφηγήσεις σε διάφορα ντοκιμαντέρ. Όπως δηλώνει η ίδια, το καταφύγιο της από τότε που θυμάται τον εαυτό της ήταν και είναι το γράψιμο, γιατί της δίνει τη δυνατότητα να εκφράζεται όπως ακριβώς νιώθει. Αγαπάει την τέχνη της ηθοποιού, της δημιουργεί έντονα και ποικίλα συναισθήματα. Όμως το γράψιμο την απογειώνει, της δημιουργεί ακόμα πιο βαθιά αίσθηση πληρότητας και αποτελεί πηγή ζωής για κείνη. Αυτό είναι το δεύτερο κατά σειρά βιβλίο της. Το πρώτο της βιβλίο “Κοντά στα 14” κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο “Κονιδάρη” με μεγάλη επιτυχία κι έχει αποσπάσει πολύ θετικά σχόλια.